“Zapomniane dziecko” Cathy Glass to oparta na faktach opowieść o przemocy, bólu i cierpieniu, o nowym domu, nowej rodzinie oraz poszukiwaniu szczęścia.
Cathy, bohaterka książki, opiekowała się już wieloma dziećmi, które pochodziły z patologicznych rodzin, były krzywdzone i zaniedbywane. Zostawały zabrane rodzicom, którzy nie umieli się nimi należycie zająć. Trafiały do rodziny zastępczej, do domu Cathy, która kochała i wychowywała je jak własne. Dzięki niej, na nowo poznawały życie i uczyły się czerpać z niego radość.
Aimee to dziewczynka, która trafiła do Cathy w wieku ośmiu lat. Mimo krzywd, których zaznała w domu, nie chciała mieszkać u rodziny zastępczej. Podobał jej się ciepły i zadbany dom nowej rodziny, jednak zwyciężyła tęsknota za matką — dziewczynka robiła wszystko, by móc utrzymywać z nią kontakt. Pragnęła do niej wrócić. Dlaczego więc opieka społeczna skierowała Aimee do rodziny zastępczej? Aimee przez osiem lat żyła w skrajnym ubóstwie. W jej domu nie było ciepłej wody, więc dziewczynka się nie myła. Od najmłodszych lat musiała nauczyć się zadbać nie tylko o siebie ale i o swoją matkę, alkoholiczkę i narkomankę. Aimee wielokrotnie jadła na śniadanie tosty, które sama sobie przygotowywała z zapleśniałego chleba. Była przyzwyczajona do tego, że nie może wybudzić matki z pijackiego snu. Cathy Glass opisuje wygląd pomieszczenia, w którym wcześniej przebywała Aimee. W domu dziewczynki panował wielki bałagan, nie miała łóżka ani stołu, spała na materacu, jadła na podłodze. Godzinami oglądała telewizję, żywiła się głównie ciastkami. Matka nakłaniała Aimee do kradzieży. Mimo, że kochała swoją córkę, nie potrafiła o nią zadbać. Gdy dopadał ją głód narkotykowy, nie myślała o Aimee, liczyło się dla niej tylko jedno: zdobyć narkotyki. Nie zważała na to w jakim towarzystwie przebywa jej córka. Przyprowadzała do mieszkania mężczyzn, którzy wykorzystywali ją na oczach dziewczynki, dając jej w zamian narkotyki. Matka Aimee nie potrafiła nad sobą panować, nie wiedziała co działo się z dziewczynką, kiedy była pod wpływem alkoholu lub narkotyków, nie obchodziło ją to, kto zajmuje się się dziewczyną i co mogą jej zrobić obcy mężczyźni. Aimee była przez nich krzywdzona w pomieszczeniu, w którym spała jej matka.
“Zapomniane dziecko” Cathy Glass czyta się z zapartym tchem. Wraz z pokonywaniem kolejnych stron, dziewczynka ujawnia tajemnice ze swojego życia. Trudno jej pogodzić się z myślą, że jej matka nie jest w stanie się nią zająć. Aimee wiele w życiu przeszła. Czytając, nie wierzyłam, że ośmioletnie dziecko może wypowiadać się w tak rozumny sposób. “Zapomniane dziecko” to książka, która zawiera cenne wskazówki wychowawcze. Ukazuje także jak nieodpowiedzialni mogą być rodzice, którzy obarczają dzieci własnymi problemami, nakładając na ich barki wielki ciężar, wywołują w nich poczucie winy i obowiązku dbania o nich. Czy nie powinno być na odwrót? Czy to nie rodzice powinni zadbać o dziecko? Autorka opisuje w jaki sposób postępowała z trudnymi dziećmi, jak zapobiegała buntom i jak karała podopiecznych. Zapraszam do przeczytania “Zapomniane dziecko” Cathy Glass jak i pozostałych książek tej autorki, które budzą wiele emocji, wywołują nie tylko uczucie smutku i współczucia ale i radości — kiedy dziecko odnajduje szczęście, robi postępy, dostrzega jasne strony życia.