Czym jest miłość? Jak poradzić sobie z samotnością, kiedy miłości zabraknie? Jak czuje się człowiek, który spędza długie godziny, noce i dnie bez drugiej osoby, nie ma z kim dzielić się smutkami i radościami, sukcesami oraz porażkami? Co pozostało samotnej osobie? Czym kieruje się w życiu? Na te wszystkie pytania odpowiada nam Haruki Murakami w książce Mężczyźni bez kobiet. To zbiór siedmiu opowiadań, pełnych przemyśleń i refleksji.
W każdej historii głównymi bohaterami są samotni mężczyźni, którzy zostali porzuceni przez kobiety, albo ich kobiety umarły albo nigdy się w ich życiu nie pojawiły. Każdy z tych mężczyzn ma swoje przemyślenia, próbuje na swój sposób poradzić sobie z uczuciem samotności. Są oni w różnym wieku, w opowiadaniach bohaterami są zarówno młodzi chłopcy, studenci, jak i starsi, dojrzali mężczyźni. Każda z tych historii kończy się niedopowiedzeniem, tak, żeby czytelnik mógł snuć refleksje, zastanawiać się i rozmyślać wraz z bohaterami. Murakami potrafi sprawić, że książkowe postacie stają się nam bardzo bliskie, znamy ich emocje i uczucia, zaczynamy się zastanawiać, co my zrobilibyśmy w danej sytuacji, jak poradzilibyśmy sobie z pustą, samotnością, rozczarowaniem czy niewiedzą w przypadku kobiet, które odeszły do innego mężczyzny. To nie są historie, na których zakończenie czekamy z niecierpliwością. Mężczyźni bez kobiet to opowieści, które przeżywamy a czytając zdajemy sobie sprawę, że zakończenie wcale nie jest tutaj potrzebne, nie o to tutaj chodzi.
Przykładem może być jeden z bohaterów, mężczyzna, który nie wychodzi z domu, jest samotny i jedyną rozrywką jest dla niego kobieta, która przynosi mu jedzenie, snuje opowieści i zaspokaja jego potrzeby seksualne. W każdej powieści mamy elementy surrealizmu czy magii. Także w przy przypadku zadziwiające jest to o czym opowiada kobieta i jak się zachowuje. Mężczyzna zawsze czeka z niecierpliwością na jej odwiedziny a ona zawsze zostawia swoją opowieść niedokończoną, by ten czekał z niecierpliwością na jej ponowne przybycie, bo tylko wtedy będzie mógł usłyszeć zakończenie. Mężczyzna zdaje sobie sprawę, że z kobietą łączy go jedynie cienka nić i któregoś dnia ona po prostu może się nie pojawić a wtedy zostanie zupełnie sam. Druga opowieść jest o mężczyźnie, który został zdradzony przez kobietę a co więcej, mimo że wiedział o zdradach, aż do śmierci nie zapytał żony, dlaczego to robi. Po pewnym czasie, po jej śmierci, zaprzyjaźnił się nawet z mężczyzną z którym żona go zdradzała, długo się z nim spotykał, rozmawiał, po czym zerwał kontakt. W przypadku tej historii snute są przede wszystkim domysły, dlaczego to robił, skoro w ten sposób bardzo ranił samego siebie? Napiszę jeszcze w skrócie o trzeciej opowieści. Tutaj mamy do czynienia z mężczyzną, który budzi się wychudzony w swoim łóżku, nie ma siły nawet, żeby zejść po schodach. Mieszkanie jest puste, nagle przychodzi kobieta, która ma naprawić zamek w pokoju, w którym on spał. Najdziwniejsze jest to, że kobieta ryzykuje życie, żeby tam przyjść, bo jest stan wojenny. Okna w tym pokoju są zabite deskami, prześcieradło jest brudne. Możemy się domyślić, że bohater książki leżał tam naprawdę długo, bo musiał od początku uczyć się chodzić, żeby zejść ze schodów, nie rozumie wielu słów i zwrotów, nie umie jeść sztućcami a nawet nie wie jak się ubrać, jest to dla niego trudne. Nie wiadomo dlaczego mężczyzna był przetrzymywany i kto go tam zamknął. Mimo tego, że wszystkiego musi się uczyć od nowa i wielu rzeczy nie rozumie, jego ciało reaguje na widok kobiety, czego on nie potrafi logicznie wytłumaczyć i nie wie co się z nim dzieje.
Zachęcam do przeczytania książki, która zadziwia, jest nieprawdopodobna, magiczna, pełna spokoju a jednocześnie jakże prawdziwa. Autor pozostawia duże pole dla wyobraźni, pozwala na własną interpretację, wyzwala wiele emocji i refleksji.
