Razem. Rytuały, zalety i zasady współpracy” Richard Sennett

Posted on

     Tym razem postaram się Wam przy­bliżyć książkę, która przede wszys­tkim  powin­na zain­tere­sować socjologów. Myślę, że także u Was zostanie ona dobrze ode­brana i spot­ka się z pozy­ty­wny­mi odczuciami.
     Książ­ka na początku wydawała mi się trud­na w odbiorze. Nie jest to łat­wa lek­tu­ra i trze­ba spędz­ić nad nią trochę cza­su, żeby zrozu­mieć poszczególne zagad­nienia. Napisana jest trud­nym językiem, jed­nak z cza­sem, czy­ta­jąc kole­jne rozdzi­ały miałam wraże­nie, że coraz lep­iej rozu­miem, co autor miał na myśli. Na początek parę słów o oso­bie, która włożyła wiele trudu, żeby przy­bliżyć nam prob­lem konkurowa­nia i współpra­cy w obec­nej kul­turze, pomóc w zrozu­mie­niu kwestii, które nie do koń­ca są dla nas jasne.
     Richard Sen­nett to amerykanin, socjolog, wykład­ow­ca w New York Insti­tute of the Human­i­ties i w Lon­don School of Eco­nom­ics (pracu­je tam jako pro­fe­sor emery­towany socjologii). Napisał nie tylko książkę: “Razem. Rytu­ały, zale­ty i zasady współpra­cy” ale i “Koroz­ja charak­teru. Oso­biste kon­sek­wenc­je pra­cy w nowym kap­i­tal­iźmie”, “Upadek człowieka pub­licznego”, “Kul­tura nowego kap­i­tal­iz­mu”, “Ety­ka dobrej robo­ty” i “Sza­cunek w świecie nierównoś­ci.” Richard Sen­nett zaj­mu­je się nie tylko tem­atyką przestrzeni miejskiej i sfery pub­licznej, ale także zagad­nieni­a­mi związany­mi z pracą.
     Autor pod­piera się w książce różny­mi bada­ni­a­mi. Pisze na tem­at nierównoś­ci wyk­sz­tał­canej u człowieka już od najmłod­szych lat. Dziecko uczy się pewnych rzeczy, pobiera wzorce od swoich rodz­iców, rówieśników. To, co zostanie mu powiedziane w dziecińst­wie zosta­je zako­rzenione i pogłębia się. Raport UNICEF, mówią­cy o kon­sek­wenc­jach nierównoś­ci pokazu­je jak bard­zo zróżni­cow­ane jest zachowanie dzieci poza szkołą. Co wyni­ka z badań? Mamy dwie grupy. W jed­nej wys­tępu­ją dzieci, nad który­mi znę­ca­ją się rówieśni­cy a w drugiej moż­na zaob­ser­wować wspól­ną naukę po lekc­jach i wza­jem­ną pomoc. W społeczeńst­wie, gdzie poziom nierównoś­ci jest wyższy, przy­pad­ki prze­mo­cy wys­tępu­ją częś­ciej. W społeczeńst­wie bardziej egal­i­tarnym, dzieci są bardziej skłonne do wza­jem­nej nau­ki. Richard Sen­net porusza również kwest­ię doradzt­wa zawodowego. Dokład­nie omaw­ia w jaki sposób przeprowad­zone są takie roz­mowy i na czym pole­ga taka pomoc. Dzię­ki tej książce może­my dowiedzieć się na czym pole­ga­ją roz­mowy o pracę oraz jakie zachowa­nia przekreślą nas o oczach przyszłego pra­co­daw­cy. Autor mówi o współpra­cy nie tylko z pozy­ty­wnym tego słowa znacze­niu. Uzmysław­ia nam, że ludzie mogą świet­nie współpra­cow­ać ze sobą nie tylko w celu osiąg­nię­cia czegoś pozy­ty­wnego, celu dobroczyn­nego, założe­nia firmy.. ale także np. gdy orga­ni­zowany jest napad rabunkowy. Stra­ch i niepewność może przeszkodz­ić w komu­nikacji, nato­mi­ast do współpra­cy popy­cha niewystar­czal­ność naszych włas­nych środków.
     Richard Sen­net opowia­da o umiejęt­noś­ci słucha­nia i praw­idłowym prowadze­niu roz­mowy. Pisze o współpra­cy i tłu­maczy dlaczego obec­nie została ona zach­wiana. Porusza tem­at konkurencji, dba­nia o własne interesy, różnic etnicznych i wyz­nan­iowych. Opowia­da o rytu­ałach, wspól­nych dzi­ała­ni­ach. Zdaniem auto­ra książ­ka zdol­ność do współpra­cy jest zako­rzeniona w naturze ludzkiej i moż­na się jej nauczyć. Zachę­cam do przeczy­ta­nia oso­by, które chci­ały­by dowiedzieć się czegoś więcej w poszczegól­nych tem­at­ach i są gotowi poświę­cić trochę cza­su, żeby zrozu­mieć słowa auto­ra i zas­tanow­ić się nad ewolucją rytu­ałów i zmi­ana­mi, które zaszły od śred­niowiecza do dnia dzisiejszego.